چند شبی هست چرندیات بافیم به جفنگ سرایی تبدیل شده اونم از نوعِ حادِ کنترل نشده! ینی بمحض حکومت نظامی شدنِ خونه و تاریکی و سکوتِ فضا، پا میشم که بخوابم خیر سرم، همینکه سرمو گذاشتم رو بالش گوشیمو با اینستاگرامش پرت میکنم دور و مشغول میشم به فکر کردن راجع به جفنگیاتِ نشدنیه درونِ حجمهٔ رو به نابودیه مغزم! حالا اگه یه درصدش واقعیت داشته باشه هااا!! همش دروغ و جفنگ و أراجیف و البته قشنگ و مثبت و خوب، همشاااا! لعنت به خودم، که معتاد افکارِ نشدنی ام!
درباره این سایت